سرمایه های موجود – چالشهای پیش رو

چهل و سه سال تزریق “بودجه مخالفت” در رسانه ها بجای ترویج فرهنگ خرد جمعی و تلاش برای ایجاد حکومت جمعی به شیوع فرهنگ “حذف” آنهم با کمک بیگانگان انجامیده در حالی که تحمل مخالف و پلورالیسم جزئی تفکیک ناپذیر از خواسته دمکراسی و آزادی ادعایی اشان است. موکول کردن فرهنگ دمکراتیک به پس از سرنگونی “وعده سر خرمن” است

پیشرفت های سپاه در زمینه های مختلف از جمله در فن آوری پهبادی راداری و موشکی غیرقابل انکار شده است. صاحب چهارمین قدرت زیردریایی جهان و تند و تیزترین اژدرهای جهان , و نیرو دریایی توانایی هستیم که میتوانند بسرعت به سوخت اتمی 60 درصدی که آن را هم در اختیار داریم نیز تجهیز شوند. باور 373 ایرانی پر تحرک تر از اس 300 روسی و بجای 6 موشک 8 موشک با خود حمل میکند. تانک ایرانی از چیفتن انگلیسی پر سرعت تر است و در جنگ اکترونیک هم قابلیت های فراوانی داریم. اگر تکنولوژی پلاسما در حد عملیاتی باشه ما صاحب یکی از بزرگترین قدرت های نظامی جهان در دفاع از خود هستیم. حذف این نیرو نه عقلانی و ممکن است و نه به نفع مصالح و منافع ملی. اگر بتوانیم زبان مشترک بومی در راستای حذف خرافات پیدا کنیم میتوانیم چالش هایی که بیگانگان برای نابودی سرمایه های ملی و متخصصانی که پس از چهل سال تحریم تکنولوژی غرب و خود اتکایی به اینجا رسیده اند را پشت سر گذاشته و همراه با متحدان منطقه ای از یوغ استعمار و ظلم بیگانه در حوزه تمدنی ایران بزرگ نیز موثر باشیم

شفاف سازی چالش های پیش رو با انتخاب کلماتی دقیق برای گفتگو لازمست. جرم انگاری گناه در قانون “ریا” را امری عادی کرده و ناراضیان را در کمبود آزادی های شخصی بسوی خیانت رانده ایم. مرزهای ملی و ضد ملی اکنون مخدوش شده. باز بینی و اصلاح قوانین پوسیده از ممنوعیت شطرنج و موسیقی و ویدیو تا ماهواره بر جذابیت آنها افزوده است. حتی مصرف الکل و مواد مخدر با وجود سختگیری طبق آمارهای موجود افزایش داشته و در مواردی تنها وقوع آن را به خارج از کشور و به همراه خروج ارز از کشور کشانده است. نارضایتی عمومی نوعی از سازش و بازگشت حاکمیت به مردم در احیای آزادیهای شخصی را می طلبد

نظرخواهی ازشهروندان سکولار این است که آیا مظاهر این تغییر چون حجاب اختیاری- آزادی بانکداری معمول در جهان و توسعه ارتباطات با مردم جهان – رفع ممنوعیت قانونی از خمر(الکل و مواد مخدر) با اهداف (حتی مرحله ای) آنان سازگار نیست؟ آیا دانستن و اطلاع از مرزهای قرآنی و تفکیک آن از حدیث کمکی به یافتن زبانی مشترک با ایرانیان نمیکند؟
از سوی دیگر در لینک های پشتیبان (آبی رنگ) دلایل قرآنی فراوانی برای دوستان پرهیزکار (مخاطبان قرآن) نیز وجود دارد. پس از همه نارضایتی ها از قوانین مبتنی بر حدیث به کتاب واحد قدرتمندی نیز اعتقاد داریم که در آن “ظلم” گناهی بزرگ شمرده شده و تخطی از احکام آن “ظلم” محسوب شده است (ظلم به خود و بدیگران). زمانش نرسیده که از خود بپرسیم برای رفع این ظلم ( نقض آزادیهای شخصی محترم در قرآن) چه کرده و چه خواهیم کرد؟ آیا توبه (= بازگشت) فقط برای دیگران خوب است و نه برای ما ؟  آیا موظف نیستیم بمحض دریافت اولین نشانه های غلط راهی از آن بازگشت (توبه) کنیم؟

:راه حل مشترک

تفکیک قرآن ازحدیث بشری برای هر فرزانه علاقه مند به سرنوشت ایران به همان اندازه لازم است که برای شیعه دو آتشه دوازده امامی. با فرض پذیرش “با هر کسی باید با زبان خودش” صحبت کرد طبعا باید از مشترکات و سرمایه مشترک آغاز کرد تا به نتیجه ای بر اساس توافق جمعی رسید. همه موارد نارضایتی مردم از قوانین خرافی حدیث هستند که در عقب نشینی آگاهانه “بازگشت به مرزهای قرآنی در قوانین مدنی” با کمترین هزینه ای برای ایران آن را عملی میکند

راه حل ارائه شده اگرچه اسم و عنوانی مذهبی ولی از دیدگاهی کاملا سکولار نیز رد کردنی نیست. پیشرفت و تعالی ایران آنقدر مقدس است که اسم و یا چه کسی آن را مطرح و اجرا کند مهم نیست.

: چالش ها

عدم اعتماد به رسانه ملی و اقبال عمومی به رسانه های محور عبری/عربی/غربی
نداشتن زبان مشترک و فرهنگ گفتگو و جناح بندی در راستای متهم کردن طرف مقابل بجای تغییر از درون

فضای صدا و سیما باید برای انعکاس همه نظرات درون کشور باز شود تا فضای گفتگویی ملی برای چاره جویی فراهم شود. راه چاره در درون کشور و با شرکت همه کسانی که حقوق شهروندی مساوی دارند امکان
پذیر است. اتخاذ سیاست حذف و سرنگونی از دمکراسی و پلورالیسم دور است و ایران را بسوی جنگ داخلی نابودی و تجزیه می برد

ایدئولوژیک بودن نیروهای دفاعی کشور
پاسخ: آیا کسی میداند و یا ناراحت است که اندیشه مذهبی سربازان داریوش و خشایار شاه که تا مصر پیش رفتند و در آنجا با کمک نیروهای محلی ترعه سوئز را بنیان گذاشته و ظفرمندانه با آرایش نظامی به میهن  باز گشتند چه بوده و یا در سرکوب مزدکیان و مانویان چه کردند؟  مگر همین “مدافعان حرم” با همین اندیشه به استقبال حرامیان داعشی که با تجهیزات و حمایت مالی غرب در سوریه نشتافتند و در جنگ برون مرزی از خون خود نیز نگذشتند؟ یافتن راه حل داخلی در دفاع از تمامیت عرضی استقلال و قدرت فرهنگ ایران در تحمل و پذیرش اندیشه های مختلف اولویت دارد و یا نکته سنجی در اندیشه های مذهبی؟

سپاه بخصوص سپاه قدس جای هر ایرانی نیست زیرا داوطلب جان بر کف می طلبد و اکنون هم افراد درانتخاب ارتش بجای سپاه در دوران خدمت سربازی مختار هستند. در همه کشورهای جهان هم زبده ترین های ارتش خاص از کسانی انتخاب میشوند که از درجه بالایی  از لحاظ امنیتی فکری و روحی برخوردار باشند و نه هرکسی. از استعدادهای دگر اندیشان نیز بستگی به ریسک امنیتی هر شخص در ارتش – نیروهوایی و زمینی و یا در پیشبرد پروژه های عمرانی و ملی بجز امنیت ملی میتوان و باید استفاده کرد. درجه بندی ریسک امنیتی هر شخص توسط سازمانهای امنیتی با جهت خاصی صورت بگیرد که برخی با اندیشه های وابسته به بیگانه در مشاغل حساس امنیتی قرار نگیرند

سند مشترک شیعه و سنی و سرمایه گذاری بیگانگان بر اختلافات
راه اتحاد و حقوق شهروندی مساوی (به استثنای وظایف دغاعی) در قرآن وجود داشته و برای همه بشریت یکیست: “پیشی گرفتن در انجام کار نیک”. قرآن با همه سی  جز و 114 سوره اش سندی مشترک  است که میتوان وجود آن را غنیمت شمرد. این سرمایه و سند مشترک میتواند مایه همگونی نه فقط مرزنشینان هموطن عموما سنی مذهب ما بلکه در همسایگان ما از هر چهار سوی نقشه ایران از ترکیه و پاکستان تا عربستان و اقمار آن در حاشیه جنوبی خلیج فارس را که در این چهل و سه سال برای اپوزیسیون ایرانی “بودجه مخالفت” تامین کرده اند باشد و محل تفاوت ها به “برداشت” از فقط یک کتاب – کتابی در دسترس همه – با 6236 آیه تقلیل خواهد داد و نه هزاران حدیث متفاوت و گاهی متضاد.  اگر قرآن بدون حدیث با خود قرآن تفسیر شود نه فقط جایی برای برداشتهای خشونتگرانه در آن نیست بلکه محل نزاع برای همه حتی سکولارها را هم به جبهه کوچکتری بوسعت تنها 6236 جمله – آیه تقلیل و تنزل خواهد داد

قوم یهود و اسرائیل
بازگشت به مرزهای قرآنی اختلافات و تنش های جمهوری اسلامی با اسرائیل و به تبع آن جهان غرب را کاهش میدهد. قرآن یهودیان خوب و بد را مانند دیگران در همه فرقه ها تفکیک میکند و نیکوکاران آنها را اهل بهشت می داند. اگر چه فرستادن موشک و خمپاره به مناطق مسکونی و غیرنظامی اسرائیل مجاز نخواهد بود ولی این مشکل با وجود تکنولوژی و موشک های نقطه زن ما اکنون حل شده و نشانه گیری دقیق مراکز نظامی و تاسیسات شهری و مدنی که آنها را حمایت میکنند کماکان آزاد خواهد بود. با همین تغییر درونی محدودیت کشتار غیرنظامیان که بهانه ای برای ادامه اشغال و یا  “آزاد سازی سرزمین موعود” بسیار محدودتر خواهد شد. ادعا به مسیر اصلی خود که ناچارا مردمی و مسالمت آمیز بجای پذیرش اشغال دراز مدت با زور و سلطه آپارتاید و تبعیض نژادی موجود در پلورالیسم ادعایی اسرائیل ارتقا پیدا خواهد کرد. واقعیتی است که اسرائیل پس از تریلیون ها هزینه و سالها خشونت و سرکوب در تضییع حقوق بشر هنوز امنیت ندارد. با تحول درونی ماست که زمینه برای اوباش و اشرار سیاسی اسرائیل تنگ تر خواهد شد و جای خود را به حضور رهبران انعطاف پذیر و طرفدار صلح خواهند داد و اگر لازم باشد با یک فرخوان جهانی در تحریم اقتصادی آپارتاید موجود حکومت فاشیستی موجود با کمک صلح طلبان داخل اسرائیل در هم خواهد شکست. دقیقا به دلیل قابلیت همه گیری وحشت صهیونیستهای افراطی از جنبش های مسالمت آمیز چون “بایکوت – عدم سرمایه گذاری و تحریم (بی دی اس) ” بیش ازتلاشهای خشونت آمیزمورد تهاجم قانونی لابی های آنان در آمریکا و جهان غرب قرار گرفته اند. اگرچه ذاتا مسالمت آمیز ولی برای بسیاری از فعالیت های مدنی حتی آزادی بیان و تبلیغ نیز در شهرها و دانشگاه هایی غیرقانونی و ممنوع شده اند زیرا در دراز مدت و افزایش آگاهی های مردمی و نهایتا اقدامی جمعی بسیار خطرناک تر بوده و اسرائیل تجربه موفق بشریت در شکست آپارتاید آفریقای جنوبی را بخوبی بیاد دارد

با تحولی از درون ایران با مرزها و محدودیت های قرآنی متحدان فراوان تری در سطح جهان خواهیم داشت و دست سیاستمداران فاسد فرصت طلب و جنگ طلب لابی صهیونیستی که با حمایت دلالان بین المللی اسلحه روی کار می آیند نیز از مقدرات منطقه کوتاه میشود. متحدان منطقه ای ما در مبارزات ضد استعماری فلسطین نیز باور میکنند که افراطی گری در خشونت فرا- قرآنی آنان است که توجیح کننده بهانه و تقویت کننده جنگ طلبان تندرو اسرائیل و مانعی بزرگ در حمایت های انسانی جامعه بین المللی و صلح طلبان درون سرزمین های اشغالی ست

برای انجام تغییر و اتخاذ راهکار شفاف جدیدی پایه و سرمایه های فراوانی داریم. خوشبختانه نقد ایرانیان چه در برون و یا درون جمهوری اسلامی به صهیونیسم در اسرائیل محدود به مخالفت با ظلم و طرفداری از مظلوم و همیشه از یهودی ستیزی جدا بوده است. تلویزیون رسمی ایران نیز هر از گاهی با محترم شمردن عبادات یهودیان ایرانی و معابد زیبا. اختصاص یک نماینده یهودی در مجلس. باز گرداندن اموال بناحق مصادره شده یهودیان مهاجر در کنار دیگران با اصل کمیسون 90.  رعایت آزادی معاملات الکل برای آنان در این زمینه  کارنامه خوبی داشته و مهم تر اینکه  در پس شعارها موضع رسمی دولت ایران در سازمان ملل متحد نیز ایجاد حکومتی مشترک که بر اساس آرا همگی و از درون صندوق های رای بیرون می آید است.  شعارنابودی اسرائیل را مسئولان در جواب تهدید حمله و نابودی میدهند و منظورشان قطعا در مطابقت با موضع رسمی کشور بمعنای نابودی رژیم و سیستم آپارتاید کنونی اسرائیل است و نه کشتار جمعی یهودیان و اگر هم به آن دست پیدا کنند طبیعتا همانند داخل خود ایران رفتار خواهند کرد. این شعاربصورت دعایی پس از هر نماز و خطبه ای در مساجد سنتی بوده که اکنون به ارکان مملکت رسیده و اگر دلیل آن که ظلم اسرائیل است برطرف بشود دعا هم همیشه میتونه براحتی و به اولویت های دیگری مثل خیر و سعادت همگانی در سوره حمد عوض بشود

رای همگانی و مساوی همه ساکنان از مهاجر و آواره اعم از یهودی و مسیحی یا مسلمان حرفی منطقی درراستای همزیستی مسالمت آمیز و طراحی نظامی چون لبنان که رئیس جمهور همیشه باید از مسیحیان باشد و با جابجایی قدرت بنوعی که 3 نسل یهودیان مهاجر اسرائیل هم مورد ظلم قرار نگیرند را میشود از راههای مختلفی پیگیری کرد که ازقابلیت تولید ثروت و دانش بالای اسرائیل و همچنین جمعیت فراوان و گرسنه فلسطینی  تحت ستم و بمب آماده انفجار در نزدیکی آن استفاده شود زیرا قرآن نیز مانند کتب پیشین این منطقه را “پر برکت” توصیف کرده صراحتا اعلام میکند که اراده خدا بر این بوده که قوم یهود از مستضعفی به آقایی جهان برسند و یهودیانی که کار نیک (عمل الصالحات) میکنند بهشتی هستند

فهم و درک این راه به امنیت دراز مدت ایران در منطقه هم کمک میکند و جهان نیز در نظر بگیرد با نفوذ (معنوی) ضد ظلم و منطقه ای ایران در سوریه لبنان غزه عراق یمن … هرگونه طرح صلحی بدون حمایت ایران بی نتیجه و با حمایت ایران بسیار موثر کار ساز و تعیین کننده خواهد بود

چرا طرح “بازگشت به مرزهای قرآنی در قوانین مدنی”؟
ریشه مطالبات مردمی و نارضایتی آنقدر عمیق است که نوعی عقب نشینی و یا تغییر در استفاده از تجربیات 43 ساله در مقابل خواسته های مردمی لازم می نماید میتواند به  خواسته دوری از خرافات فرهنگی بر اساس حدیث که بنام دین به قانون اضافه شده اند باشد. خواسته تغییرو تحول دگر اندیشان و روشنفکران مذهبی مشترک است و میتوان با تحولاتی درونی آن را به رنسانسی جدید و به زمینه مشترک در ایجاد گفتگویی ملی برای تجدید آزادی های شخصی و مردمی تبدیل کرد. ایده آل ما میواند نوعی بومی از حکومت سکولاریسم  بر اساس قانون الهام گرفته از قرآن وحتی کتب الهی قدیمی تری (تورات- انجیل)  که قرآن برای تصدیق آنها به پرهیزکاران داده شده است با توسل به انتخابات آزاد و رعایت حقوق شهروندی دگر اندیشان باشد و میتواند از انجام کار نیک با مشارکت همه آنهایی که خود را ایرانی میدانند آغاز شود

پیش زمینه فکری
قرآن در اولین جمله مفهوم خود پس از سوره حمد خود را کتابی راهنما برای “پرهیزکاران” می داند و نه هر کسی. در دین اجبار نیست (لااکراه فی الدین) و کنترل نفس -هرکس مسئول اعمال خود– در همه ادیان اصل است. انتخاب هدایت بر اساس آزادی طلبی ذاتی بشری است که بخواهد راه پرهیزکاری را برای هدایت انتخاب کند و حقیقتی که قرآن هیچگونه دستوری برای هدایت اجباری “ناپرهیزکاران” ندارد اصلی مسلم نص صریح در قرآن و مورد تایید شیعیان نیز می باشد.  پرهیزکاری هنگامی ارزش و مفهوم پیدا میکند که راه برای ناپرهیزکاری باز باشد. بنابراین هرچه که با زور و تحمیل بر “ناپرهیزکاران” اعمال شده بهمراه ریا از بین میرود و ایجاد فضای مشارکت و “پیشی گرفتن از دیگر گروه ها در انجام کار نیک”(دستور قرآن در حل اختلافات جناحی) برای همه فرقه ها از جمله سکولارها نیز فراهم میشود.

نمونه های عملی و عینی از راه حل بومی دارای اهدافی موازی با سکولاریسم و در پیشرفت آن است نه در تقابل با آن

احکام ساده قرآنی بدون حدیث بعنوان پایه و با وضع قوانین جدید مدنی روز با تکیه بر خود و امکانات خودی و اصلاحاتی در برداشت و تفکر خود میتوانیم صادرات نفت ایران را با صنعت توریسم بین المللی جایگزین کنیم.  ایران از پناتسیل های بسیاری در این زمینه برخوردار و توریسم با طبع مهمان نواز ایرانیان نیز سازگاری دارد. نفت را باید بعنوان ذخیره ملی برای نسل های آینده نگه داشت و به ایجاد و توسعه درآمد توریسم اندیشید. نمونه های موفقی چون مهاتیر محمد در مالزی داشته ایم که در کمتر از بیست سال با رعایت هویت اسلامی و دوری از خرافات از یک کشور عقب مانده خود را در ردیف کشورهای پیشرفته جهان قرار دادند. و اکنون که تحریم های اقتصادی به شدت رسیده بهترین زمان برای اصلاحات درونی است که راه را بر پیشرفت اقتصادی ما بسته اند. ما با مردم جهان دشمنی نداشته و توریسم را “برکت در حرکت برای ورود سرمایه به اقتصاد” دیده که میتوان کاستی های خود را در بلوغ پس از چهل سالگی دیده و در رفع آنها بکوشیم

ممنوعیت قانونی الکل و مواد مخدر  و حجاب اجباری یا شلاق زدن روزه خوار بستن اجباری رستوران ها با فشار اداره اماکن مسائلی است که شهروندان را عاصی و حضور توریست بین المللی در ایران را غیر ممکن کرده است. ایرانیان مرفه سرمایه در ایران ساخته را با خروج آن در هر جایی بجز ایران زمینه  برای مسافرت ها و مهاجرت های خارج از کشوری از گردش پول در اقتصاد داخل کشورمی کاهد. غالب مهاجرت ها از ممنوعیت آزادی های خصوصی افراد است که از قرآن نیست

 ایجاد رقابت در نرخ بهره و محدوریت راه برای “ناپرهیزکاران” در دریافت ربا به افزایش “کارمزد” بیش از نرخ معمول ربا و ممنوعیت بانکهای جهانی برای حضور در ایران نیز در تنگ کردن فضای رقابتی غیر قرآنی است. در قرآن اگرچه دریافت بهره (برای پرهیزکاران) ممنوع شده ولی از تحریم پرداخت آن اثری نیست و قطعا جایی اجازه داده نشده کسی بساط بهره گیران ناپرهیز را به هم زند. آنچه در ایران امروزه بانک خوانده میشود بانک نیست و بیشتر شبیه شرکت های سرمایه گذاری املاک در غرب ولی بدون فضای رقابتی است.  همین موسسات نیز میتوانند به کار خود ادامه دهند و مسئله فقط آزاد سازی رسمی بانک آزاد و قانونمند کردن امنیت سرمایه و بهره برای دگراندیشان است

 میتوان “انجام کار نیک” (عمل الصالحات= کردار نیک) که شرط قرآن برای نیک فرجامی و به فرموده زرتشت شادی آفرین نیز هست به زمینه ای در همکاری مشترک و آرمانی ملی برای خلق و ایجاد نهاد های مدنی لازم بجای تخریب و جایگزینی تبدیل کنیم. بسیاری از نهاد های مدنی غرب پیش و پس از رنسانس برای انجام کار نیک توسط کلیسا آغاز شده ولی توسط همه حمایت شده زیرا برای همه خدمت رسانی میکنند. تنها رقابت مجاز و راه حل ارائه شده برای جداسازی های فرقه ای بشری در قرآن توصیه به “پیشی گرفتن از یکدیگر” در انجام کار نیک است. مشارکت طرفداران سکولاریسم نیز در انجام کارنیک شادی افزاست و ایجاد فرهنگ “پیشی گرفتن در انجام کار نیک”  که قرآن بر عهده و تکلیف “مسلمانان” دانسته آنان را نیز در زمینه ایجاد فضای لازم مسئول نگه می دارد

خلاقیت در مرجعیت شیعه همیشه ویژگی خاص آن بوده که در زمانهای گذشته بارها ایران را با فتاوی گوناگون نجات داده است میتواند بار دیگر به نقشی سازنده و تعیین کننده بیانجامد که در خور آن بوده و هست. اگرچه تغییرات ماندگار و لازم در هر گروهی تغییر و تحول از درون خود آنها و به خواست و انتخاب خود آنهاست ولی رسانیدن این پیام به گوش آنانی که باید بشنوند و تقاضای اظهار نظر صریح در اینمورد بر عهده همه و تنها از یک جامعه و مردمی فعال و پویا و از هر جناح فکری بر می آید. همه موقوفات آستانه ها مساجد و زیارتگاه های هر مذهبی متعلق به پیروان و رهبران مذهبی هر گروهی است که باید مخارج آن را نیز جدای از بودجه عمومی کشور بپردازد 

گذر زمان و فرصتهای آن بزرگترین دشمن ماست